برای خودم: عارف

۸۶ هم با همه آرزوهایی که توش داشتم تموم شد..همه تلاشهایی که کردم و همه سختی هایی که کشیدم..چه برای زندگی مادی و چه برای زندگی معنوی ام..حاصل این یک سال تا حالا که مطلوبم نبوده و نیست..امیدوارم بتونم از تجربه هاش استفاده خوبی بکنم تا شاید روزی بتونم یکی از بهترین سالهای زندگیم بدونمش...چیزی که برام روشنه اینه که خیلی دل خسته شدم.. 

روزگاری آسمانی برای سال آیندتون آرزو می کنم...

                      ای شکسته خاطر من روزگارت شادمان باد

                                                 ای درخت پرگل من نوبهارت ارغوان باد

پی نوشت : این پستم دلگیر شد..اینجور پستا رو اصلا دوست ندارم(من و انکار شراب؟این چه حکایت باشد)..جبرانش تو بعدی