تو را هر کس به سوی خویش خواند

تو را هر کس به سوی خویش خواند

تو را من جز به سوی تو نخوانم

مرا هم تو به هر رنگی که خوانی

اگر رنگین اگر سنگین ندانم

                                         مولانا

دریا به من بخشید

دریا به من بخشید آن شب

بس گنج از گنجینه خویش

از آن ‌گهرهای دلاویزی که می ساخت

در کارگاه سینه خویش

جوشش تپش کوشش تکاپو بیقراری...

                                       فریدون مشیری

کاش می آمدی و می دیدی

کاش می آمدی و می دیدی   بی تو یک شاخه پاییزی تنها هستم   میزبانم همه باد   ...و در اندیشه رگبار سپیدی هستم   که فرو می بارد

                                                  فرهاد عابدینی

چیزها دیدم در روی زمین

چیزها دیدم در روی زمین: ...سفر پیچک این خانه به آن خانه    سفر ماه به حوض 

...ریزش تاک جوان از دیوار  ....حمله کاشی مسجد به سجود

                                     سهراب

حق متقابل

در مصاحبت کسی که حقی برای او قائلی و نظیر آن را برای تو قائل نیست.خیری نیست...

                                                                                         حضرت محمد (ص)

سر بشکند در کلاه.دست بشکند در آستین

آستانه بروز ندادن مشکلات از درون یه خانواده.یه مجموعه.یه تیم یا اصلا از دل خودمون تا کجاست؟...

تا کی بجای خود ما نقاب ما حرف بزنه

ای بازیگر گریه نکن، ما هممون مثل همیم

صبحا که از خواب پا می شیم، نقاب به صورت می زنیم

یکی معلّم میشه و یکی میشه خونه به دوش        

یکی ترانه ساز میشه، یکی میشه غزل فروش

کهنه نقاب زندگی تا شب رو صورتای ماست

گریه های پشت نقاب مثل همیشه بی صداست

کاشکی میشد تو زندگی ما خودمون باشیم و بس

 تنها برای یک نگاه، حتی برای یک نفس

تا کی بجای خود ما نقاب ما حرف بزنه

 تا کی سکوت و رجز زدن ، نقش نمایش منه

هر کسی هستی یه دفعه، قد بکش از پشت نقاب

از رو نوشته حرف نزن، رها شو از پیله خواب

نقش یک دریچه رو، رو میله قفس بکش

برای یک بار که شده، جای خودت نفس بکش

فکرشو بکنی همه ما به خودمون هم گاهی دروغ میگیم... یه چیزیو که میدونیم حقیقت نداره. باورمون میشه که راسته..یه کم فکر کن...

 برداشتن نقاب یه جراحی تموم معناس.. گاهی اگه دیر بشه حسابی به صورتت میچسبه و قابل کندن نیست...اگه برش داری ممکنه دیگه خود حقیقی ات هم نشی....

بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود     گاهی تمام حادثه از دست می رود
گاهی همان کسی که دم از عقل میزند     در راه هوشیاری خود مست می رود
گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست     وقتی که قلب خون شده بشکست میرود
          اول اگرچه با سخن از عشق آمده     آخر خلاف آنچه که گفته است می رود
گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند     وقتی غبار معرکه بنشست می رود
    اینجا یکی برای خودش حکم می دهد     آن دیگری همیشه به پیوست می رود
    وای از غرور تازه به دوران رسیده ای     وقتی میان طایفه ای پست می رود
هرجند مضحک است و پر از خنده های تلخ     بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود   
       این لحظه ها که قیمت قد کمان ماست     تیریست بی نشانه که از شصت می رود
بیراهه ها به مقصد خود ساده می رسند     اما مسیر جاده به بن بست می رود

قد دهانم.قد دهانت.قد دهانش

تصور کن اگر قرار بود هر کس به اندازه دانش خود حرف بزند چه سکوتی بر دنیا حاکم میشد...

                                                                                                       ناپلئون

خیال عشق خوشتر از خیال تو

اگر بسویت این چنین دویده ام...به عشق عاشقم نه بر وصال تو...به ظلمت شبان بی فروغ من....خیال عشق خوشتر از خیال تو .....

پیداترین پنهان

به کسى جمال خود را ننموده‏اى و بینم

همه جا به هر زبانى، بود از تو گفت و گویى