گر بهار آید!
گر بهار آرزو روزی به بار آید
این زمین های سراسر لوت
باغ خواهد شد
سینه این تپه های سنگ
از لهیب لاله ها پر داغ خواهد شد...
سیاوش کسرایی
خود را جایی درگیر کن که فضیلت دروغین به کار نیاید، چنان جایی که آدمی در آن همچون بندباز بر روی بند، یا می افتد یا سرِ پا می ماند، یا راه به بیرون می برد...
نیچه
تو پنداری جهانی غیر از این نیست؟
زمین و آسمانی غیر از این نیست؟
چو آن کرمی که در پیله نهان است
زمین و آسمان او همان است
نظامی