شکستن بزرگان

نقل است حسن بصری می گفت:از سخن مستی عجب داشتم..مستی را دیدم در میان وحل (گل ولای) راه می رفت، افتان و خیزان...

گفتم: قدم ثابت دار تا نیفتی..
گفت: تو قدم ثابت دار کرده ای شیخ با این همه دعوی؟  من اگر بیفتم مستی باشم به گل آلوده، برخیزم و بشویم. این سهل است...
اما از افتادن خود بترس که خلقی با تو بیفتند!..

                                                                        تذکره الاولیاء عطار نیشابوری

                                             

  وقتی الگو هام یا کسایی که بزرگشون میدونم اشتباه میکنن حس خوبی بهم دست میده.. دست یافتنی تر و همذات تر میپندارمشون... اما تا وقتی که این اشتباهها خیلی بزرگ نشدن.. اونوقت دیگه پشت خودمو خالی میبنم.. پوچ میشم!