فروردین سال 1370 یا 1371 بود که من برای شرکت در کنفرانس بین المللی ریاضی به کرمانشاه رفتم. قرار بود برای نشریه ماهانه کیهان علمی برای نوجوانان خبر و گزارش و مصاحبه تهیه کنم. در آن سمینار علمی با یک پروفسور برزیلی بنام جاکوب پالیس آشنا شدم. با او گفتگوی خوبی انجام دادم که نتیجه آن در کیهان علمی و روزنامه کیهان انگلیسی  چاپ شد . از آن گفتگو نکته قابل توجهی در ذهنم باقیست که خوب است آن را هم برای شما مطرح کنم. من در آن گفتگو از پروفسور پالیس خواستم تا حرف و صحبتی با نوجوانان کشورم داشته باشد. او در یک جمله گفت: از قول من به آنها بگو همیشه دنبال آن چیزی باشند که می دانند درست است و به آن علاقه دارند. برایشان مهم نباشد که کسی به آنان توجه دارد یا ندارد.به آنان بگو همواره دنبال هدف خود باشند ولی این را بدانند که سرانجام روزی می رسد که دنیا بر می گردد و به آنان نگاه می کند.

من این جمله را نوشتم و بارها نیز آن را برای دیگران نقل کردم. من خودم از این جمله خیلی استفاده کردم و از آن نتیجه گرفتم.اولین کارهای من در مطبوعات در سال های 67 به اسم دیگران چاپ شد. بابت خیلی از مطالب به من هیچ حق التحریری پرداخت نشد,اما بعد از گذشت سالها خودم ثمره این حرف را با دریافت حدود 17-18 جایزه از جشنواره های مختلف مطبوعاتی احساس کردم.

براستی که باید راه درست را رفت حتی اگر دیگران به انسان بی توجه بودند. زیرا کار انسان بهترین معرف برای اوست. آیا شما هم چنین تجربه ای را قبول دارید؟