رویای جوانی

من برای سال ها می نویسم

رویای جوانی

من برای سال ها می نویسم

بهانه گیری..

تو باید اتفاقات ناخوشایند زندگی رو با هنر خودت به نیکی و خوبی تفسیر کنی، نه اینکه از خوشی هات ناخوشی بسازی و بهانه جویی کنی...

رها کن!

از زندگی تو کشوری که بی اخلاقی خیلی ساده شده، خسته شده ام... به جایی رسیدم که ناآگاهی و چشم بستن رو بهتر میدونم... روزی این لجن زار اخلاقی همه مارو غرق میکنه..     

وطن!  وطن! 

نظر فکن به من که من  

به هرکجا غریب وار 

به زیر آسمان دیگری غنوده ام 

همیشه با تو بوده ام...

اگر که حال پرسی ام
تو نیک می شناسی ام
من از درون غ
صه ها و قصه ها برآمدم...

چه غمگنانه سال ها
که بال ها
زدم به روی بحر بی کناره ات
که در خروش آمدی

به جنب و جوش آمدی

به اوج رفت موج های تو
که یاد باد اوج های تو...

کنون گر که خنجری میان کتف خسته ام
اگر که ایستاده ام
و یا ز پا فتاده ام
برای تو، به راه تو شکسته ام...

 

                                   سیاوش کسرایی

تار تن

این اینترنت آدمو کم بعدی میکنه... وقتی میرم به ارتباطات اجتماعیم برسم!، همه چیز واسم عادیه..چیز جدیدی نمی شنوم.. از چیزی تعجب نمی کنم،به چیزی نمی خندم، تعریفا برام تازه نیست.. همه میمیک های چهره ام و خنده های یکباره ام، واسه مونیتورم شده.. خیلی بده آقا خیلی بد!

اعتماد به نفس دروغین!

 

 

چقدر برام جالبن آدمهای تو خالی که پر اعتماد به نفس ان.. انقدر قیافه میگیرن که انگار میکنی طرف کیه و چیه و از کجا به اینجا رسیده!... رفتن تو خلوت اینجور آدمها خیلی سخته، اصلا نمی خوان که نقابشون کنار زده بشه..اما وقتی به تنهاییشون راه پیدا کنی می بینی که چه دردهای بزرگی دارن..چقدر از اوضاع ناراضین و چقدر از این می ترسن که اگه این نقاب نباشه، بی حرمت بشن و کسی اطرافشون نمونه... کنار رفتن این پرده براشون کابوسه... اما باز یه چند روز دیگه که میبینی اش، برات (همون یار خلوتش که همه اینارو گفته ها!) همون نقاب رو می زنه و متعجب میشی از این همه اعتماد به نفس.... 

 

این نکورویان تمامی از برون راست بالایند و زیبا.. وز درون کج خیال و بی تمیز.. نقش بیرون از فرشته یادگار.. وز درون دیوند و دیوی نابکار

غیر ممکن ممکن!

کاشتن تخم دستاوردهای محتمل آینده در خاک حاصلخیز تخیل...

خیس

خیلی دلم برا یه باران حسابی تنگ شده...پاییزه و همین روزا ممکنه به آرزوم برسم...

نخواستن نتوانستن است!

 

 

اگه یه چیزیو بخوای، همه چیزش در نظرت به غایت قشنگ و خوبه..هر چیزی که هر نسبتی با اون هم داره دچار همین اتفاق میشن..اما وای از روزی که چیزیو نخوای، قضاوت های سرسری و بهانه گیری از اتفاقات جزئی و گیر دادن به همه چی شروع میشه... 

درستش اینه که فکر کنیم و بخواهیم یا نخواهیم..هیچ کس و هیچ چیزی کامل نیست... 

خوبی ها لایق ستایشند و بدی ها مستلزم عقوبت..

فلک بوقلمون

آنکه تغیر نپذیرد تویی...

می دانم تو روزی باز خواهی گشت

 

 

من اینجا باز در این دشت خنک تشنه می رانم 

         من اینجا روزی آخر از دل این خاک با دست تهی گل بر می افشانم 

                                                                    و می دانم تو روزی باز خواهی گشت 

   

                                                                                   فریدون مشیری

یه پا پس یه پا پیش

اگه یه چیزیو خواستی، با همه ملزوماتش بخواه... اگه به مسلکی اعتقاد داری، اگه دوستی داری، اگه به کسی متعهد شدی...اگه اینجوری نبودی، بدون با منطق و آگاهی وارد ماجرا نشدی..یا بایست و خودتو کامل تطبیق بده یا خیلی زود ازش خارج شو...

 

                                       اگر خواهی مرا، می در هوا کن 

                   وگر سیری ز من، رفتم، رها کن

این روزها دارن زیاد میشن

 

اتفاقاتی که روزهای گذشته رو تداعی میکنن...