بخشش ُ گذشت ُ فراموشی و ..از بهترین نعمتای خدا به بنده هاشه..

تصور کن اگه آدم جایزالخطا مدام اشتباه کنه ولی بخششی در کار نباشه اونوقت دلهای همه پر از کینه و نفرت میشه..

چیزی که مسلمه اینه که همه آدما اشتباه میکنن...

اما بخشش و گذشت به گفتن نیست به دله.. باطن آدم باید ببخشه وگرنه همیشه تو دل میمونه..

حلالیت خواستنم از اون حکایتای دنیاس... از رو تنبلیه..حوصله جبران کردن نداری میری التماس که منو حلال کن..

طلب بخشش چند مدل داره : ۱.میری با عجز و التماس می خوای که اشتباهتو ببخشه.. البته همین که طرف بدونه که فهمیدی کارت اشتباه بوده دلش نرم میشه..

۲.اصلا نمیری چیزی بخوای..میسپری به خدا و میشینی دعا کردن در حق طرف!

۳.فهمیدی اشتباه کردی..به طرف میگی حلالم میکنی؟ اما اون تو دلش مونده و جواب خاصی نمیده تا ببینه چقدر ناراحتی از اشتباهت یا اصلا برات مهمه یا نه..اما چیزی نمی بینه..تا اینکه با لحن تهدید میگی یعنی حلالم نمیکنی؟؟؟! طرفم میگه چرا حلال حلال!!.......

۴.اما آخری..تا اونجا که میتونی اشتباهتو جبران می کنی و در حقش خوبی میکنی.. براش دعا می کنی....تا همینجاش طرف میفهمه که ناراحتی و تو دلش می بخشدت....

حلالیت خواستن همین آخریه..اگه بخوای با زبان قال حلالیت بخوای هیچ ارزشی نداره.. با تهدید هم که نوع خاصشه!!..اگه جبران کردی و تو دلت پشیمان بودی مطمئن باش اونم می بخشدت... دل باید راضی باشه